Tekst achterflap

Wie wandelt door het fotowerk dat de Belgische fotograaf Jef Paepen sinds 'Le Goût de l’éternel' (2017) heeft gemaakt, stelt een toe nemende complexiteit vast. De cyclus 'Transiency' (2020-2021) verkende het domein van de allegorie: de beelden werden opge laden met betekenissen die door de pose en de regie van het model - subtiel of met nadruk - werden gesuggereerd: stemming, sfeer, symbool. Zo bracht Paepen aspecten van onze condition humaine in kaart. '(Dis)Connection' (2023) ging een stap verder op dit pad. 'Night Tides' (2024) lijkt deze beweging voort te zetten, maar de complexiteit van wat we zien neemt toe, omdat de fotograaf meerdere opnamen combineert tot het finale beeld, en door het gebruik van schermen waarachter/waarin het model schuilt. Resultaat is een dicht geweven beeldentapijt. Het raadsel – wat ‘betekenen’ deze taferelen? gaat dit om schoonheid/onmacht/aarzeling/overgave? – wordt er niet kleiner op, maar dat is geen probleem. De taal – in de titels van de werken – geeft iets prijs van het mysterie, maar lang niet alles. Om kijken gaat het, aldus Eric Min in zijn inleidende tekst.

Details