Tekst achterflap

De schroom om psychiatrische hulp te zoeken is er af.
Steeds grotere groepen wenden zich tot de psychiatrie in de hoop er verlichting te vinden voor hun angsten, somberheid, verwardheid, onzekerheden, ontremmingen, drukke gedrag of hun onmacht om zich te verhouden tot anderen. Een veel kleinere groep, met aanhoudende en meervoudige problemen waaronder psychiatrische, wordt al dan niet bewust in de steek gelaten, of heeft de hoop opgegeven dat de psychiatrie nog iets voor hen kan doen.
Is er een andere psychiatrie denkbaar die zich weet te verhouden tot beide groepen, maar met voorrang kiest voor de mensen die psychiatrie het hardste nodig hebben? Die andere psychiatrie is er al!
Die psychiatrie, die Gert Schout in dit boek aanduid als gezelschappelijke psychiatrie, staat echter onder grote druk en dreigt steeds opnieuw van het toneel te verdwijnen. In een gezelschappelijke psychiatrie draait het niet om ziekte of stoornissen, maar om relationele bodemverrijking, waaruit handelingsvermogen kan ontstaan. De gedachte is dat wie van betekenis is voor anderen, steun tegemoet kan zien en minder kwetsbaar is. Het belang van interventies verschuift daarmee naar het in cocreatie tot stand brengen van weefsels van giften en wedergiften.
Mijn broeders hoeder draait om de vraag hoe een gezelschappelijke psychiatrie eruitziet en hoe die versterkt kan worden.
Gert Schout, van huis uit sociaal psychiatrisch verpleegkundige, promoveerde op een proefschrift over zorgvermijding en zorgverlamming en was lector openbare ggz bij de Hanzehogeschool in Groningen. Voor het ministerie van VWS voerde hij verschillende onderzoeksopdrachten uit inzake het voorkómen van dwang in de ggz.

Details