Tekst achterflap

ik bouw mijn kaartenhuizen het liefst niet van kaarten

ik borduur graag wandkleden waarop ik naakt te zien ben

in authentieke details vrij van alle tinten ruis

in alle naaktheid ik

ik denk niet dat dat kan maar denk het toch graag

ik vul willekeur graag op met kruissteken

in mijn kamer boven de haard hangt het kleed onbekeken

in het granieten kaartenhuis waar zelfs

ik ontbreek

Jeroen van Kan verbindt in zijn nieuwe bundel twee bewegingssoorten met elkaar: die van het binaire balletje en de in zijn baan ogenschijnlijk vrije steenklomp die de oude Grieken ‘een langharige ster’ noemden. Beschrijf je je eigen baan of die van een ander, dat is de vraag die in deze speelse poëzie ronddwaalt.

Biografie

Jeroen van Kan (1968) debuteerde in 2017 met de dichtbundel de wereld onleesbaar, in 2019 gevolgd door de verhalenbundel Hoe Matt een dode vis werd. Hij was redacteur van de literaire tijdschriften De Tweede Ronde en Tirade en werkte jarenlang voor de VPRO-radio. Tot 2019 was hij presentator van het televisieprogramma VPRO Boeken. Hij werkt momenteel als redacteur van het radioprogramma De Taalstaat.

Details