Tekst achterflap

Schopenhauer, bir yanda insan zihninin uşağı olacak denli bedene ya da fiziksel organizmaya bağımlı olduğuna yönelik savunusuyla, öbür yanda istenç ile tutkuların çoğunlukla us yoluyla bastırılıp çarpıtıldığına yönelik saptamasıyla, Freudcu ruhçözümleme kuramını da öncelemeyi başarmıştır. Schopenhauer'a göre "yeter neden ilkesi"nin bütün tasarımların (ya da görüngülerin) kendisine uymak zorunda olduğu dört temel biçimi vardır. Schopenhauer, yeter neden ilkesinin kökünü oluşturan bu dört temel biçimi sırasıyla, (i) "oluş"; (ıı) "varolma"; (ııı) "bilme"; (iv) "eyleme" olarak belirlemiştir. Schopenhauer'in Jeana üniversitesinde doktora tezi olarak sunduğu "Yeter Neden ilkesinin Dört Saçaklı Koku, 1813″ başlıklı çalışması, pek çok bakımdan yaşamının ilerleyen yıllarında vereceği felsefe yapıtlarının temelini 'oluşturmasıyla oldukça önemlidir. Tezin temel savı, Kant'ın "görüngüler (pheinomenon) dünyası"na karşılık gelen "tasarımlar dünyası"nın bütünüyle "yeter neden ilkesi"nce yönetildiğidir.

Details